Ówczesne trudne czasy pandemii i nauki zdalnej, to w sposób naturalny dodatkowe problemy w czytaniu i pisaniu dla naszych dzieci. Mogą one wynikać z optodysleksji u dziecka.  W dysleksji, która najczęściej ma związek z połączonymi zaburzeniami wzrokowymi, problem optodysleksji dotyczy wyłącznie problemów z oczami naszych pociech.

Optodysleksja u dziecka

Dziecko dotknięte optodysleksją nie ma pojęcia, jak powinno prawidłowo widzieć, dlatego nie należy karcić swojej pociechy za słabsze wyniki w nauce, a w zamian należy w porę wykryć ten problem. Optodysleksja  u dziecka jest to określone zaburzenie percepcji, które wynika z wad wzroku lub nieprawidłowej pracy poszczególnych mięśni oka. Dziecko widzące słabo, którego wzrok nie zostanie w porę poprawiony poprzez okulary korekcyjne spotka z pewnością w krótkim czasie trudności w nauce. Ponadto optodysleksja może też wiązać się z określonymi zaburzeniami uwagi i koncentracji.

Dla dziecka z optodysleksją nauka może zmienić się w prawdziwą trudność (tekst i obraz w książce rozmazuje się, drga, jest niestabilny, nieustannie zmienia swoje położenie). Nauka staje się znacznie utrudniona, co nieuchronnie prowadzi do słabszych wyników, a zamiast koncentrować się na zadaniach, optodyslektyk nudzi się, przeszkadza rówieśnikom i utrudnia prowadzenie nawet zdalnych lekcji. Ponadto dziecko z optodyslekcją niechętnie będzie podejmować się wszelkich zabaw, które wymagają precyzyjnego skupienia wzroku.

Objawy trudności w trakcie pisania:

• niechęć do rysowania,
• wyjeżdżanie poza linię rysunków,
• nieestetyczny charakter pisma,
• mylenie liter b-p, d-b, d-g, u-n, m-w, n-w,
• opuszczanie końcówek liter (ą-a, j-i, ę-e),
• słabsza pamięć wzrokowa powodująca błędy ortograficzne,
• trudności z utrzymaniem pisma w jednej linii,
• trudności w przepisywaniu ze słuchu, ekranu lub tablicy.

Trudności w trakcie czytania:

• ogólna niechęć do czytania,
• zamiana kolejności liter w wyrazie lub zamiana całych wyrazów,
• zgadywanie słów w trakcie czytania,
• gubienie fragmentów tekstu,
• trudności w jednolitym odczytaniu dłuższych wyrazów.

Diagnostyka wzroku – ortoptysta/ortoptystka

Dziecko samo z siebie przeważnie nigdy nie zgłasza problemów z widzeniem (jeżeli podejrzewamy u naszej pociechy zaburzenia wzroku, należy wybrać się z nim pilnie do ortoptysty). Gdy lekarz okulista sam nie wykryje symptomów słabszego wzroku, a problemy w nauce się nasilają, konieczna staje się wizyta u dobrego ortoptyka. Jego opinia pozwoli ustalić, czy przyczyną szkolnych kłopotów jest zaburzone widzenie. Diagnoza ortoptyczna pozwala na wykrycie zeza, niedowidzenia, określenia stanu widzenia obuocznego, ostrości wzroku, konwergencji, akomodacji oraz pracy mięśni gałkoruchowych. Badanie jest przyjemne dla Pacjenta i w szybki sposób pozwala na ocenę pracy narządu wzroku. Po wykonanym badaniu rodzice otrzymują pełen opis wyników oraz zalecenia do dalszej diagnostyki lub określonych ćwiczeń.

Ćwiczenia ortoptyczne i terapia widzenia (prawidłowego)

Jeśli ortoptysta/ortoptystka stwierdzi, że u naszego dziecka faktycznie wystąpiła optodysleksja, wtedy zleci tzw. terapię widzenia, która polega na regularnych ćwiczeniach oczu wraz ze zmianą nawyków wzrokowych. Ćwiczenia ortoptyczne są prowadzone zazwyczaj w seriach 10 spotkań, które odbywają się codziennie przez 1-2 tygodnie. Czas trwania jednych zajęć to 30-60 min. (zależy od indywidualnych potrzeb jak i możliwości Pacjenta).

Ćwiczenia ortoptyczne skierowane są do Pacjentów:

– z zezem (przed i po operacji zeza),
– niedowidzeniem,
– niedomogą konwergencji,
– z zaburzeniami akomodacji,
– posiadający zaburzenia widzenia obuocznego,
– z zaburzeniami koordynacji wzrokowo – ruchowej,
– przy zaburzeniach pracy mięśni gałkoruchowych,
– mających zaburzenia integracji sensorycznej.

Cała terapia nie wymaga od dziecka nadmiernego wysiłku. Ćwiczenia zazwyczaj przeprowadza się w małych grupach lub indywidualnie w gabinecie ortoptycznym, ale rehabilitację wzroku możemy wspomagać także w domu. Ćwiczenia będą polegać na wzmacnianiu koordynacji ruchowo-wzrokowej.